อ่านกระทู้ใน Pantip เรื่องการทำงานเพื่อถามความเห็นว่าการเป็นผู้ประกอบการกับมนุษย์เงินเดือนอะไรดีกว่ากันแล้วน่าสนใจ เพราะความเห็นหลากหลายแง่มุมมากๆ ทำให้มองว่าเราทำงานไปเพื่ออะไรกันแน่ เงินทอง บ้านหลังโต รถคันใหญ่ ไปเที่ยวเมืองนอกหรือทำตามความฝัน สุดท้ายแล้วการเลือกทำงานก็ขึ้นอยู่กับเป้าหมายชีวิตว่าเราทำงานไปเพื่ออะไร
บทความนี้เขียนเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังวิ่งตามความฝัน อาจจะเป็นระยะเริ่มต้นที่ต้องลงทุนลงแรงมากพอสมควร ใช้ความอึด ความอดทนที่จะทำทุกทางให้เป็นอย่างที่ฝันไว้ให้ได้ อาจจะต้องทำงานฟรีบ้างแต่ก็ขอให้มองว่าเป็นการลงทุนระยะยาวที่คุ้มค่า อย่าพึ่งคิดถึงเรื่องความรวยเพราะอะไรที่รวยเร็วคนอื่นก็ทำไปหมดแล้วหละ ทำสิ่งที่ยากๆนั่นแหละดีเพราะคนอื่นเลียนแบบไม่ได้ สำหรับคนที่ความฝันกำลังเกิดปัญญหา เราอยากให้มองว่า "เมื่อมันผ่านมาแล้วก็จะผ่านไป" อุปสรรคเป็นหินลับสมองชั้นดีที่ทำให้เราแข็งแกร่งเหนือคนอื่น ยิ่งมากยิ่งดี
^_______________________^ ยิ้มกว้างๆให้ปัญหาแล้วมันจะกลัวจนกระทั่งวิ่งหนีเราไปเอง
.......แม้ว่าจะต้องยิ้มทั้งน้ำตาก็ตาม.....
สำหรับบางคนที่กำลังค้นหาตัวเองว่าแท้จริงแล้วเรามีความฝันหรือชอบทำงานอะไรกันแน่ สิ่งที่กำลังทำอยู่มันตรงกับตัวเองรึเปล่า เรามีความสุขกับงานที่ทำอยู่รึเปล่า เราขออนุญาตแนะนำแนวคิดจากประสบการณ์ส่วนตัวที่เราเลือกงานให้ตัวเอง คือ "เลือกงานที่ทำให้ชีวิตเรามีความหมาย เป็นงานที่มีความฝันเป็นเครื่องนำทาง ถ้าเราทำได้ดีแล้วผลตอบแทนก็จะตามมาเอง"
โดยที่เราจะ.....
- มีความสุขที่ได้ทำแม้ว่าไม่ได้รับค่าตอบแทน
- ตื่นเต้น สนุกกับการคิด ชอบที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆโดยไม่รู้จักเบื่อและไม่คิดว่ามันเป็นงาน
- มีความสุขที่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อ่านใช้เงินอย่างรู้คุณค่า
เรารู้จักงานที่สร้างเงินมากันเยอะแล้ว เราลองมาดูตัวอย่างงานที่สร้างคนกันบ้างดีกว่า เืพื่อจะได้เปิดโลกอีกใบที่เป็นโลกของผู้ให้อย่างแท้จริง เราควรรับรู้ไว้เพื่อที่ว่าวันนึงเราอาจจะกลายเป็นผู้ให้โอกาสแก่เด็กกลุ่มนี้บ้างก็ได้ การทำงานของครูผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ ผู้ที่คาดหวังให้ลูกศิษย์มีชีวิตที่ดีขึ้นและสามารถอยู่ในสังคมได้ดังเช่นกับคนปกติทั่วไป "ครูมาลินี ศรีพรมมา" เป็นครูผู้สอนเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่โรงเรียนลพบุรีปัญญานุกูล อ.เมือง จ.ลพบุรี (ภูมิใจในจังหวัดบ้านเกิดของตัวเองจริงๆ ^_^)
จากโครงการทดลองจ้างงานในปี 2551 ที่นำเด็กกลุ่มนี้ไปฝึกงานและทำงานในสถานประกอบการต่างๆ เช่น สำนักงานเทศบาลตำบล ร้านกาแฟ ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านซ่อมจักรยาน ร้านล้างรถ ห้างสรรพสินค้า เป็นต้น กลายมาเป็นความภาคภูมิใจที่สามารถสร้างเด็กกลุ่มนี้ให้มีชีวิตอยู่ร่วมในสังคมได้ มีงานทำและสามารถช่วยเหลือตนเองได้ถ้าผู้ปกครองไม่อยู่แล้ว ครูไม่อยากให้มองว่าเด็กกลุ่มนี้น่าสงสาร แต่อยากให้มีคนให้โอกาสทำงานแล้วจะได้รู้ว่าเด็กกลุ่มนี้ก็มีศักยภาพเหมือนกัน
เราชอบวิธีการสอนให้เด็กอยู่ร่วมในสังคมได้โดยให้ไปสัมผัสประสบการณ์จริงนอกห้องเรียน เรียนรู้โลกภายนอก สอนให้เด็กเพาะปลูกผัก เลี้ยงเป็ดเพื่อนำไปขายของในตลาด รู้จักใช้เงิน เก็บเงิน ขอบคุณคุณครูทุกท่านที่สร้างคนให้เต็มคน
==> แม้ว่าเด็กกลุ่มนี้จะมีความบกพร่องทางสติปัญญา แต่ก็มีความกล้าที่จะเผชิญกับโลกภายนอกมากกว่าใครบางคนเสียอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น